Zaman zaman içsel dünyamızda kayboluruz, kendimizi oldukça yorgun ve bıkkın hissederiz. Bu yorgunluk, yalnızca fiziksel bir tükenmişlik değil, ruhsal bir boşluk hissi olarak da karşımıza çıkar. Her gün devam eden mücadeleler, beklenmedik duygusal yoğunluklar, geçmişin izleri… Tüm bunlar gün geçtikçe daha ağır bir yük haline gelebilir, ileriye doğru adım atmak bazen hiç olmadığı kadar zor görünebilir. Böyle zamanlarda bazen susarız, bazen de duygularımızı yazıyla, müzikle, resimle ifade etmeye çalışırız. Bazen ise sakince koltuğa uzanıp “yoruldum” demek basit ama anlam yüklü bir ifade olabilir. Yorgunluklarımızı yok sayarsak dinleneceğimizi düşünürüz; oysa bitkinliğimizi görmezden gelmek geçici bir rahatlama sağlasa da kalıcı bir çözüm sunmaz.
İşte bu noktada, terapi, içsel yorgunluğumuzu anlamlandırma ve çözme sürecine başlamak için güçlü bir araçtır.
Son zamanlarda, yorgunluk ve tükenmişlik temaları üzerine düşünürken "Sakince Yoruldum" şarkısındaki şu satırlar, içsel yolculuğun ve terapinin anlamını derinlemesine hissetmeme vesile oldu:
Düşe kalka geçtik o yollardan
Azıcık da yorulduk aslında
Kovaladı hep aynı hatalar
Yaşıyoruz çözdüğümüz kadar…
Birçoğumuz, tıpkı şarkıda olduğu gibi, sürekli aynı yollardan ve sokaklardan geçerek farklı manzaralara varmak isteriz. Burada kritik soru şudur: Girdiğimiz yollar aynıyken varacağımız yer nasıl farklı olabilir ki?
Terapi sürecinde de bazen bir labirent; sürekli döngüler içinde sıkışmış ve aynı patikalardan gidiyormuş gibi hissetmek anlaşılırdır. Bilinmeyeni deneyimlemek zaten böyle değil midir? Terapi, bastırılmış duyguların ve travmatik deneyimlerin yüzeye çıkmasına destek sağlar, ki bu da başlangıçta daha fazla acı ve kafa karışıklığı yaratabilir fakat önemli olan bu duyguları bastırmak değil, onları anlayarak dönüştürmektir. İçsel dünyamızla yüzleşmek, bu duygulara anlam vermek ve onları açık bir şekilde ifade etmek, bizi gerçek iyileşmeye götüren yolu açar. Kendimizi tam anlamıyla duyabilmek, görebilmek ve fark edebilmek için çıktığımız bu derin içsel keşifte şu sorular kaçınılmaz olabilir: “Ben kimim?”, “Neredeyim?”, “Bu yolculuk benim için ne anlam ifade ediyor?”
Yollarda karşılaşılan zorluklar, içsel büyüme için kıymetli deneyimlerdir. İnsan, yalnızca geçtiği yolları değil; aynı zamanda bu yollardan ne öğrendiğini, bu süreçte nasıl değiştiğini ve büyüdüğünü de anlamaya başlar.
Kendinizi "sakince yorulmuş" hissediyorsanız, acaba bu yorgunluk sizi iyileştirme yolculuğuna davet ediyor olabilir mi?